Gaat Jans er echt mee stoppen? "Nou ja, dat zeg ik nu, hè"

"Een informele omgang met mensen is voor mij belangrijk", zegt Jans in gesprek met De Gelderlander . "En daarom zit ik hier zo op mijn plek. Staf, spelers, begeleiding; we werken heel fijn samen. Het is hier geweldig", zegt Jans over zijn eerste periode in Utrecht. "Dat met elkaar bouwen vind ik zo boeiend", zegt de trainer over een elftal samenstellen. "Nu ik me in de late herfst van mijn carrière bevind, is het net alsof het nóg vaker tot me doordringt dat ik het mooiste vak op aarde heb. Ook omdat ik me voor mijn gevoel nog steeds ontwikkel." "Ik heb ervaring waardoor ik zaken overzie, mag me gelukkig prijzen dat ik geen financiële druk meer heb en ik ken geen stress. Ik heb innerlijke rust, raak niet uit balans van een keer verliezen. Die voorwaarden bij elkaar maken me een betere trainer dan ik was", vervolgt hij. Wel is het einde in zicht. "Soms krijg ik ook het idee dat het moderne voetbal meer en meer een soort wetenschap wordt. Een wereld waarin data, technologie en commercie het overnemen van de pure sport. De Spaanse supercup die in Saoedi-Arabië wordt gespeeld, data die het winnen van het menselijke oog, goals die niet tellen omdat een speler blijkbaar een halve millimeter buitenspel staat... Dan denk ik: hou op." Het einde van zijn loopbaan voelt dan ook als een warm bad. "Daardoor zou je haast snakken naar je trainerspensioen. Maar goed: over anderhalf jaar, als mijn contract afloopt in Utrecht, of hooguit één jaartje later, dan houd ik het echt voor gezien als trainer. Nou ja, dat zeg ik nu, hè", besluit hij lachend.